Στον ουρανό, δε βγήκε το φεγγάρι
και μια γαλέρα-σύννεφο σαλπάρει.
Χίλια κουπιά, σε δυο διπλές αράδες,
τόσους πολλούς, τους σκλάβους δεν ξανάδες.
Εεε-ωπ, εεε-ωπ, δουλέμποροι στα ζύγια
και ρυθμικά σφυρίζουν τα μαστίγια.
Δεμένη στο κατάρτι μια γοργόνα,
τα χέρια της κομμένα απ' τον αγκώνα.
Μες στον κλαυθμό και τις κλαγγές αντάμα,
δε σταματά το γοερό της κλάμα.
Την αγαπώ, στη σκέψη μου την έχω,
κωπηλατώ πιο δυνατά κι αντέχω.
Π.Θ.Τ.
και μια γαλέρα-σύννεφο σαλπάρει.
Χίλια κουπιά, σε δυο διπλές αράδες,
τόσους πολλούς, τους σκλάβους δεν ξανάδες.
Εεε-ωπ, εεε-ωπ, δουλέμποροι στα ζύγια
και ρυθμικά σφυρίζουν τα μαστίγια.
Δεμένη στο κατάρτι μια γοργόνα,
τα χέρια της κομμένα απ' τον αγκώνα.
Μες στον κλαυθμό και τις κλαγγές αντάμα,
δε σταματά το γοερό της κλάμα.
Την αγαπώ, στη σκέψη μου την έχω,
κωπηλατώ πιο δυνατά κι αντέχω.
Π.Θ.Τ.
αυτο το παρθενα με μπερδευει βρε Παναγιώτη...σιγουρα για μενα τογραψες;;;;;;;;;;χαχαχαχα!!!!!!!νασαι καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχμ, για σένα δεν το 'γραψα, ομολογώ! Αλλά έτυχε να έχεις τη γιορτή σου και τι να κάνω ο καψερός; Αυτό είχα έτοιμο, αυτό έβαλα στο πακέτο! Με φιογκάκια για δωράκι! Χε, χε! Παναγιώτης Τουμάσης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανέρχομαι, για σένα Νανά! Άλλαξα το στίχο που έγραφε "παρθένα" και τώρα λέει "γοργόνα"! Είσαι ικανοποιημένη τώρα; Παναγιώτης Τουμάσης
ΑπάντησηΔιαγραφή