Είναι κοπέλα ποθητή
κι απ’ το μπαλκόνι της κοιτάζει
τους αξιωματικούς της Στάζι,
σάμπως να βλέπει τον E.T.!
Δεν τρέμει τον κατακτητή,
στέκει γυμνή και δεν την νοιάζει,
κόσμος πεινά, κόσμος φωνάζει,
βρε, τι κατάσταση νοητή!
Η συννεφιά καλά κρατεί,
πέφτει βροχή, πέφτει χαλάζι,
ξένοι στρατοί την κάνουν χάζι,
χορεύει αυτή… Ρολάν Πετί!
Έτσι περνά, χωρίς γιατί,
χρόνια και χρόνια στο περβάζι,
πότε νυχτώνει και νυστάζει,
πότε στον κήπο περπατεί!
Είναι κοπέλα ποθητή,
του καθενός ανδρός μαράζι,
μια λύπη πάντα την σπαράζει
κι όχι, δεν έχει παντρευτεί!
