Μέρα και νύχτα, θυμάμαι, θυμάμαι,
την κάθε δική μας στιγμή,
κάθομαι ξύπνιος χωρίς να κοιμάμαι
και με τυραννούν οι λυγμοί.
Είναι που λείπεις, ω οδύνη της λύπης,
είναι που δε βρίσκεσαι εδώ
κι έχω πια μάθει να λείπεις, να λείπεις
και πια δε ζητώ να σε δω.
Μια μουσική με κρατά λυπημένο,
μα δε με πικραίνεις εσύ
κι ό,τι μού μένει για να περιμένω,
το σβήνει μια κούπα κρασί.
Όλα τα πράγματα πήραν τον ήχο,
ενός ρολογιού που χτυπά,
σ’ έχω στη σκέψη, καπνίζω και βήχω,
ξαπλώνω στο πάτωμα απά.
Γύρω, τριγύρω, χορεύεις, χορεύεις,
γοβάκι-στιλέτο φορείς,
να με κλωτσήσεις γυρεύεις, γυρεύεις
και να με σκοτώσεις μπορείς.
Π.Θ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου