ΑΥΤΟΜΑΤΟ ON/OFF ΟΤΑΝ ΕΚΠΕΜΠΟΥΜΕ

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Η Μαντώ


Χάνω λάδια και γίνομαι λιώμα,
μόλις βλέπω το λάγνο σου σώμα,
σε φαντάζομαι μες απ’ τα ρούχα,
μα φοβάμαι τα «ξουτ» και τα «γιούχα»!

Τι ’ν’ αυτές οι καμπύλες οπού ’χεις,
δεν ζωγράφιζε τέτοια ο Τσαρούχης,
στην παλάμη μου θέλω να κλείσω,
τα μπροστά, τα πλαϊνά και τα πίσω!

Σαν περνώ κι είσαι μπρος στη βιτρίνα,
το κεφάλι μου σκύβω με πείνα,
λιγουρεύω· το σάλιο μου τρέχει,
αλλά συ, «ζα μαν φου», «πέρα βρέχει»!

Το ’χω βάλει σκοπό στο μυαλό μου,
να σ’ αρπάξω στη μέση του δρόμου,
να σε κλείσω στα μπράτσα μου μέσα,
για να σ’ έχω δικιά μου γιατρέσσα!

Θα σού χτίσω παλάτι από πέτρα,
με τα κάγκελα τέσσερα μέτρα,
να μη βλέπεις τους άντρες τους ξένους
και να ζεις σαν Μαντώ Μαυρογένους!


animated-bus-divider

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Δώρο


Έχει βαμμένα χείλια και την αρρώστια
κι όσοι την αγαπήσαν, πέσαν στην τρύπα,
πουλιέται στα σοκάκια – κορμί κι εντόστια,
για πέντε ευρώ την ώρα, χώρια την πίπα.

Έχασε και τους δυο της γονιούς αντάμα,
«φόνος κι αυτοχειρία», γράψαν οι μπάτσοι,
σνιφάρησε ηρωίνη, μαζί και κλάμα,
ξεπούλησε τα πάντα κι έτσι ήρθε πάτσι.

Σ’ ένα λερό δωμάτιο γιομάτο ζωύφια,
πήγα κι εγώ μια νύχτα και πήρα δώρο,
να ζω μέσα στη θλίψη και την κατήφεια,
για πέντε ευρώ την ώρα, χώρια το φόρο.


animated-bus-divider

Locations of Site Visitors