Σύννεφα μεγάλα,
όλο αλεύρι, γάλα,
τοποθετημένα στη σειρά.
Μες στο μπλε τηγάνι,
λουκουμάδες φτιάνει,
μια φαρδιά, θεόρατη κυρά.
Το παιδί που παίζει,
τρέχει στο τραπέζι,
απ’ τον Αίνο πιότερο ψηλό.
Κάθεται στο πιάτο,
που ’ναι, πάνω-κάτω,
μέχρι ένα φεγγάρι στρογγυλό.
Ο πατέρας νάτος,
έρχεται τρεχάτος,
με μια εφημερίδα σα χωνί.
Παίρνει τ’ αποφάγια
και τούς κάνει μάγια,
να γιομίσουν μ’ άστρα οι ουρανοί.
Όμορφα νυχτώνει
κι όσοι μένουν μόνοι,
μια μελαγχολία, τους τσιμπά.
Με σβηστά τα φώτα,
βλέπουν γεγονότα,
που κρατούν στη μνήμη τους θαμπά.
Π.Θ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου