Πότε θα φανεί

Πότε θα φανεί,
λευκό πανί, λευκό στο πέλαγο πανί,
να το στέργουν οι
βαθιοί μας πόθοι κι οι κρυφοί μας ουρανοί.

Πέθανα κι αργώ,
με πάνε ’κεί, με πάνε ’δώ, με βήμα αργό,
σ’ ένα φορτηγό,
με τα σκουπίδια να μ’ αδειάσουν να πνιγώ.

Γδύθηκε ξανά,
μπρος στ’ ανοιχτό παράθυρό της η Νανά,
διάφανα, φτηνά,
τα δυο της στήθια, τη φωτιά της δείχνουν, να.

Έχω πέπλα αχνού,
μορφή του σύννεφου ψηλά του σκοτεινού,
πειραγμένο νου,
εκδικητής σκληρός εγώ, του καθενού.

Θα φανεί ποτές
ή το κουρσέψαν της αυγής οι πειρατές
κι είναι στις αχτές,
χωρίς τη λάμψη και το χρώμα που ’χε χτες.

Π.Θ.Τ.