Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
Δεν μπορώ να πω
Κι αν για τον έρωτα μου δεν μπορώ να πω…
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου,
για τα χείλη,
για τα μάτια.
Όμως το πρόσωπο σου που κρατάω μες την ψυχή μου
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες το μυαλό μου
ημέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρα μου
ταις λέξεις και ταις πράξεις πλάθουν και χρωματίζουν
σ' όποιο θέμα κι αν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω…
Κ. Π. Καβάφης
Σονέτο XLIII
Σ’ αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ’ αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης
καθημερινής ανάγκης, κάτω απ’ τον ήλιο ή του κεριού το φως.
Σ’ αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες για το Δίκιο.
Σ’ αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ’ αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
των παιδικών μου χρόνων.
Σ’ αγαπώ με μιαν αγάπη που νόμιζα πως έχασα
μαζί με τους χαμένους μου αγίους - σ’ αγαπώ με την ανάσα,
τα χαμόγελα, τα δάκρυα όλης της ζωής μου! - και αν ο Θεός ορίσει
θα σ’ αγαπώ περισσότερο μετά το θάνατο.
Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράουνιγκ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)