Σού ’κοψα λουλούδι,
κόκκινο σαν φλόγα,
σού ’γραψα τραγούδι,
που η καρδιά εμολόγα.
Φόρεσα στεφάνι,
μ’ αγκαθιές του κήπου,
για να πεις: «Τι κάνει;
Τού ’στριψε του τύπου».
Περπατώ στο δρόμο
και μιλώ για σένα,
κουβαλώ στον ώμο,
τα φιλιά σου, ένα-ένα.
Στο μετρό πηγαίνω,
να ’ρθεις σαν και πρώτα
και περνάει το τρένο,
μ’ όλα του τα φώτα.
Κάθε του βαγόνι,
κρύβει τη μορφή σου,
πότε φεύγεις μόνη,
πότε είμαι μαζί σου.
Π.Θ.Τ.
Kalispera Pano
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Θεσσαλονικιά! Σ' ευχαριστώ για το χαιρετισμό σου. Μπορείς να με επισκεφθείς - όπως και όλοι οι άλλοι φίλοι και φίλες άλλωστε - και στο κεντρικό μου ιστολόγιο, http://toumassis.blogspot.com. Ίσως και να έχεις έρθει ήδη. Εκεί, βρίσκονται μαζεμένες όλες οι αναρτήσεις μου, από όλα τα blogs που έχω φτιάξει. Σε φιλώ, Παναγιώτης
ΑπάντησηΔιαγραφή