Όμορφη, παράξενη μορφή,
τρέμεις απ’ τα νύχια ως την κορφή.
Κόκκινα τα ρούχα που φοράς
και δικός σου ο νότος κι ο βορράς.
Πες μου, ποιος σε λάβωσε και πού
κι άλλο δεν αντέχεις του λοιπού.
Μόν’ χαζεύεις τ’ άστρα στο βυθό
κι ύστερα βουτάς, να φοβηθώ.
Π.Θ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου