Σεις

Σεις – η γλυκιά η μορφή σας!
Πώς σας φωνάζουνε;
Με θέλγουν οι οφθαλμοί σας,
που μ’ άστρα μοιάζουνε.

Στη γη, καθένας άλλος,
θα ’στεργε να ’χει το,
το αστείρευτό σας κάλλος,
το ακαταμάχητο.

Να με καταδεχτείτε,
δεν τ’ ονειρεύτηκα
κι όλα τριγύρω – δείτε!
Φαντάζουν ψεύτικα.

Χρυσό ’ναι το φεγγάρι,
τούτης της θάλασσας,
σαν το μαργαριτάρι,
μέσα στη σάλα σας.

Παρακαλώ σας, μόνο
– φιλώ το χέρι σας,
πείτε μου, γιατί κρυώνω,
εδώ στα μέρη σας;

Κι ενώ πολύ ψηλά ’ναι,
το θάμβος διάπυρο,
φιγούρες μού μιλάνε,
σαν βρέφος άπειρο.

Μ’ αυλούς με ταχταρίζουν,
στα πανηγύρια τους,
με χάδια με κοιμίζουν,
στα κοιμητήρια τους.

Σεις – η γλυκιά μορφή σας!
Ποιο φέρετε όνομα;
Τιάρα στην κεφαλή σας,
που φέγγει αυτόνομα.